Στην απλή περίπτωση, το φαινόμενο αφορά την παρουσία ενός ασθενούς τύπου της προσωπικής αντωνυμίας («κλιτικού») σε αιτιατική ή γενική και ταυτόχρονα την παρουσία και μιας ονοματικής φράσης που έχει τον ίδιο συντακτικό ρόλο και αναφέρεται στην ίδια οντότητα:
Τα είπα τα νέα του Γιάννη.
Του είπα τα νέα του Γιάννη.
Του τα είπα τα νέα του Γιάννη.
Η ονοματική φράση μπορεί να εμφανίζεται είτε πριν είτε μετά το ρηματικό σύνολο:
Τα νέα τα είπα του Γιάννη.
Του Γιάννη του είπα τα νέα.
Του Γιάννη του τα είπα τα νέα.
Τα νέα, του τα είπα του Γιάννη.
Του Γιάννη, τα νέα του τα είπα.
Τα νέα, του Γιάννη του τα είπα.
Οι προτάσεις αυτές σε γενικές γραμμές χαρακτηρίζονται από κοινές συνθήκες αλήθειας αλλά διαφορετικές συνθήκες καταλληλότητας: όλες βεβαιώνουν την ίδια αλήθεια ή περιγράφουν την ίδια κατάσταση. Αυτό που επιτυγχάνεται με τις διάφορες παραλλαγές με την παρουσία / απουσία των κλιτικών και τη σειρά των όρων της πρότασης είναι η διαφορετική κωδικοποίηση της πληροφοριακής δομής: ανάλογα με το ποια από τις οντότητες που αναφέρονται είναι ήδη δεδομένες σε μια επικοινωνιακή περίσταση, θα επιλεγεί κάποια από τις παραπάνω εκδοχές της ίδιας κατά τα άλλα πρότασης - όπως συζητείται και σε σχέση με τη θεματοποίηση και τη λειτουργική προοπτική της πρότασης (βλ. σχετικά δελτία).