Η εκτόπιση θεωρείται ακραία μορφή θεματοποίησης (βλ. σχετικό δελτίο), κατά το ότι η παύση που παρατηρείται μετά ή πριν το εκτοπισμένο συστατικό είναι μεγαλύτερη και η θέση του εκτοπισμένου συστατικού είναι πάντα περιφερειακή. Μπορεί δηλαδή να εμφανίζεται μαζί με το θέμα της πρότασης και να βρίσκεται σε πιο περιφερειακή θέση:

Στην Αμερική, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες βρίσκουν εύκολα δουλειά.

Κανονικά μια εκτοπισμένη ονοματική φράση συναναφέρεται με κάποιον ασθενή τύπο της προσωπικής αντωνυμίας που έχει την ίδια συντακτική θέση μέσα στην πρόταση:

Το Γιάννη, εκείνη την εποχή δεν τον είχα γνωρίσει ακόμη.

Σε αυτή την περίπτωση η εκτοπισμένη φράση και η αντωνυμία συμφωνούν κανονικά σε γένος, αριθμό και πτώση, είναι όμως δυνατό να εμφανίζεται και κάποια διαφορά, δημιουργώντας το λεγόμενο «ανακόλουθο σχήμα»:

Αυτός ο άνθρωπος, ποτέ δεν τον καταλαβαίνω!

Στις περιπτώσεις μετατόπισης στα δεξιά το συστατικό ακούγεται πάντα σαν σκέψη που ακολουθεί την ολοκλήρωση της πρότασης και διευκρινίζει ή επισημαίνει κάτι:

Είναι βέβαιο ότι θα του το πάρει η τράπεζα, το αυτοκίνητο.

Σε όλες τις περιπτώσεις εκτόπισης μπορεί να παρεμβάλλεται και άλλη πρόταση μεταξύ του εκτοπισμένου συστατικού και της πρότασης στην οποία κανονικά συμμετέχει:

Είναι βέβαιο ότι θα του το πάρουνε, όπως του είπε και ο δικηγόρος, το αυτοκίνητο.

Το Γιάννη, όπως σου έχω ξαναπεί, δεν τον είχα γνωρίσει τότε.