Στην Ελληνική υπάρχουν πολλά επίθετα που χρησιμοποιούνται ως ουσιαστικά. Αυτά τα επίθετα ονομάζονται ουσιαστικοποιημένα επίθετα. Το ουσιαστικό που προσδιορίζεται από ένα επίθετο παραλείπεται όταν εννοείται εύκολα, και έτσι το σύναρθρο επίθετο λειτουργεί ως κεφαλή της ονοματικής φράσης. Υπάρχει συμφωνία ως προς το γένος και τον αριθμό ανάμεσα στο επίθετο και το ουσιαστικό που έχει παραλειφθεί. Μερικά από τα πιο συχνόχρηστα ουσιαστικοποιημένα επίθετα της Ελληνικής είναι:

η αγγλική (γλώσσα)

η αναρρωτική (άδεια)

ο άρρωστος (άνθρωπος)

οι βουλευτικές (εκλογές)

τα γεμιστά (λαχανικά)

το δημοτικό (σχολείο)

το κοκκινιστό (κρέας)

το μαύρο (χρώμα)

το μικρό (παιδί)

ο νεκρός (άνθρωπος)

ο πλούσιος (άνθρωπος)

ο τελικός (αγώνας)

ο φτωχός (άνθρωπος)

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου η αλλαγή γένους στο ίδιο επίθετο σηματοδοτεί και την αλλαγή στη σημασία του. Όπως:

το αριστερό (χέρι) – ο αριστερός (κομουνιστής)

η δημοτική (γλώσσα) – το δημοτικό (σχολείο) – οι δημοτικές (εκλογές)

το μαύρο (χρώμα) – τα μαύρα (ρούχα)

Σε μερικές περιπτώσεις το ίδιο επίθετο στο ίδιο γένος μπορεί να έχει διαφορετικές σημασίες, ανάλογα με το γλωσσικό περιβάλλον:

η δευτέρα (τάξη) – η δευτέρα (ταχύτητα)

η λαϊκή (αγορά) – η λαϊκή (γλώσσα)

Ο ουδέτερος τύπος του επιθέτου στον ενικό μπορεί να δηλώνει και ένα εθνικό ή διεθνές πολιτικό πρόβλημα:

το Βοσνιακό (πρόβλημα ή ζήτημα)

Σε μερικές περιπτώσεις ένα επίθετο μπορεί να έχει ουσιαστικοποιηθεί τόσο πολύ, ώστε να προσδιορίζεται το ίδιο από κάποιο άλλο επίθετο:

ο ελληνικός εμφύλιος (πόλεμος)

Επίσης, ο ουδέτερος τύπος του σύναρθρου επιθέτου λειτουργεί και ως αφηρημένο ουσιαστικό: