Το βοηθητικό ρήμα έχω σχηματίζει διάφορους συστηματικούς συνδυασμούς με το «μη παρεμφατικό» τύπο του ρήματος που παραδοσιακά θεωρούνται «χρόνοι» του ρήματος (οι τύποι έχω γράψει, είχα γράψει, θα έχω γράψει) ή «συντακτικές εγκλίσεις» (οι τύποι θα είχα γράψει, ας / να έχω γράψει, ας / να είχα γράψει).

Ο τύπος γράψει παραδοσιακά ορίζεται ως «απαρέμφατο», όρος που δικαιολογείται ιστορικά, αλλά που δημιουργεί συγχύσεις κατά τη σύγκρισή του με το απαρέμφατο της αρχαίας και άλλων γνωστών γλωσσών. Ο όρος «απαρέμφατο» (όπως και ο όρος «μη παρεμφατικός τύπος») χαρακτηρίζουν επαρκώς την άκλιτη, αμετάβλητη μορφή του. Συντακτικά όμως ο όρος «απαρέμφατο» δημιουργεί άλλες προσδοκίες. Ανεξάρτητα από την ονομασία του πάντως, η μόνη λειτουργία αυτού του τύπου είναι να συμμετέχει μαζί με κάποιον τύπο του έχω στο σχηματισμό αυτών των «συντελικών» δομών.

Στις δομές αυτές, το έχω φέρει σχεδόν όλες τις γραμματικές πληροφορίες που κανονικά φέρει ένα ρήμα (στοιχεία χρόνου, έγκλισης, προσώπου και αριθμού) και υπό αυτή την έννοια είναι βοηθητικό: κυριολεκτικά βοηθά το κύριο ρήμα να σταθεί σε πρόταση, δεδομένου ότι το ίδιο το ρήμα (στον τύπο γράψει, πει, κτλ.) είναι απλώς χαρακτηρισμένο ως προς την όψη - και του λείπουν όλες οι άλλες πληροφορίες που θα επέτρεπαν να λειτουργήσει ως ρήμα σε μια πρόταση από μόνο του.

Οι χρήσεις των διαφόρων τύπων παρουσιάζονται σε άλλα ειδικότερα δελτία.