Οι ασθενείς τύποι της προσωπικής αντωνυμίας σε αιτιατική συνηθέστατα λειτουργούν ως άμεσο αντικείμενο ενός ρήματος (και είναι δυνατό να συνοδεύουν το ρήμα ακόμα και σε περιπτώσεις που μέσα στην πρόταση βρίσκεται και ρητά εκπεφρασμένο αντικείμενο σε ονοματική φράση, στα φαινόμενα του «κλιτικού διπλασιασμού» - βλ. σχετικό δελτίο).

Ο ασθενής τύπος της προσωπικής αντωνυμίας σε αιτιατική βρίσκεται πάντα αμέσως πριν από ένα παρεμφατικό ρήμα:

Να μην τον βλέπω.

Αυτό ισχύει ακόμα και στις περιπτώσεις όπου υπάρχει και άλλος ασθενής τύπος της αντωνυμίας σε γενική (βλ. σχετικά δελτία):

Δε θα του το δώσω.

Στις περιπτώσεις των μη παρεμφατικών ρηματικών τύπων (προστακτικής και «γερουνδίου» - βλ. σχετικά δελτία) η θέση του είναι πάντα μετά το ρήμα (και μπορεί να εναλλάσσεται μόνο με τον ασθενή τύπο της προσωπικής αντωνυμίας σε γενική):

Δίνοντάς το του... - Δίνοντάς του το...

Ο τύπος αυτός συμπεριφέρεται περισσότερο ως τμήμα του ρηματικού συνόλου (με την έννοια που έχει οριστεί στο σχετικό δελτίο) παρά σαν ονοματική φράση. Έτσι, λ.χ. ακολουθεί το ρήμα σε όλες τις μετακινήσεις του μέσα στην πρόταση, ακόμα και σε θέσεις που μια πλήρης ονοματική φράση (ακόμα και ο ισχυρός τύπος της προσωπικής αντωνυμίας) δε θα μπορούσε να απαντά:

Ποιος το έκανε;

Η μόνη λειτουργία που μπορεί να έχει ένας ασθενής τύπος της προσωπικής αντωνυμίας σε αιτιατική είναι αυτή του άμεσου αντικειμένου ενός μεταβατικού ενεργητικού ρήματος: δεν μπορεί να συνοδεύει ρήματα μεσοπαθητικής σημασίας ούτε προθέσεις:

*Τον χτυπήθηκε.

Μοναδική εξαίρεση αποτελούν οι περιπτώσεις με το δεικτικό να - βλ. σχετικό δελτίο:

Επομένως, αν ένας ασθενής τύπος της προσωπικής αντωνυμίας σε αιτιατική συνοδεύει ένα ρήμα μεσοπαθητικής μορφολογίας το ρήμα είναι σίγουρα αποθετικό, δηλ. έχει ενεργητική σημασία (βλ. σχετικό δελτίο):

Τον εκμεταλλεύεται.

Σε περιπτώσεις που συνδέονται παρατακτικά ρήματα με το ίδιο αντικείμενο, εφόσον ένα από αυτά συνοδεύεται από ασθενή τύπο της προσωπικής αντωνυμίας σε αιτιατική, θα πρέπει να συνοδεύονται όλα:

?*Τον σέβομαι, εκτιμώ και αγαπώ.

*Σέβομαι, τον εκτιμώ και αγαπώ.

*Σέβομαι, εκτιμώ και τον αγαπώ.

*Τον σέβομαι, εκτιμώ αλλά δεν εμπιστεύομαι.

*Σέβομαι, τον εκτιμώ αλλά δεν εμπιστεύομαι.

*Σέβομαι, εκτιμώ αλλά δεν τον εμπιστεύομαι.

Παρόμοια, σε περιπτώσεις που συνδέονται παρατακτικά ρήματα με το ίδιο αντικείμενο, εφόσον το αντικείμενο έχει αναφερθεί, τα ρήματα που ακολουθούν θα πρέπει να συνοδεύονται όλα από τον ασθενή τύπο της προσωπικής αντωνυμίας σε αιτιατική: